Mijn verhaal. Opa Vrolijk.

ZIEK ER WERD NIET GEHANDELD:
gelukkig werd ik door fam naar Ziekenhuis gebracht.
Hier bleek blaasontsteking en problemen prostaat, het had zo makkelijk allemaal opgelost kunnen worden. Maar er was in het verpleeghuis niet 1 verpleegkundige, terwijl het volgens de inkoop eisen zorgverzekeraar wel moest! Men liet weten er is een prijsafspraak zolang we niet aan de eisen voldoen betalen ze ons minder, dat voelen wij als organisatie natuurlijk gelijk.
Wat moest ik voelen, wat moest ik doorstaan? Stond daar iemand bij stil? 

Wij kregen door de afspraken niet de zorg die we nodig hadden, en waarvoor we ook in het huis verbleven. Wij dikke pech, hoe gevaarlijk ook. En die deze boodschap over afspraken vertelde vulde zijn zakken rijkelijk maandelijks met een sallaris. Wat zou ik diege graag spreken of hier ter verantwoording roepen. 

EERSTE KERSTDAG ZIEKENHUIS: Men heeft de blaas leeg gehaald in het ziekenhuis, maar helaas was dit niet voldoende meer. De volgende dag, tweede kerstdag kreeg familie telefoon van de verpleeghuis afdeling, het ging niet goed of ze me opnieuw naar het ziekenhuis wilden brengen? Hier kreeg ik toen mijn permanente katheter: 

LASTIG EN DREIGINGEN: Diegenen die het voor me op namen en doorpakten, werden gezien als lastig. Uiteindelijk werd er een brief ontvangen komende van de zorgaanbieder. Daarin vermeld dat men een eerste consult had gedaan betreffende aangifte ouderenmishandeling.

Let wel tegenover mijn vertegenwoordiger die het voor mij opnam! Ook de latere arts die niet juist was geinformeerd was het met ons eens. Het was goed dat er was gehandeld daar ik medische hulp nodig had!

OPSTAAN PLAATS VERGAAN: Laster kwam er, tegenwerking en pesterijen. Mijn eigen stoelen zouden niet goed zijn!  Een voor een werden ze verwijderd. De nieuwe sta-op stoel, ook in deze mocht ik maar enkele dagen in de woning zitten. Het zou niet goed voor me zijn!

Meneer van Rijn  (foto) tijdens reisje met mensen uit de zorgwereld in een japanse massage stoel. "meneer van Rijn waarom mocht ik mijn eigen stoelen niet houden? 

DE OPLOSSING-KRINGLOOP? Het personeel had wat beters voor mij! Een oude stoel uit het (personeels-rokers gedeelte)

Gammel en geen steun en veel te lag voor mij. Gelukkig had men nog een oud kussen dat volgens hen een decubitus kussen moest zijn. Een deken in de rug, zodat ik niet helemaal krom zat.Waarom? Waar waren mijn eigen stoelen? Wie doet zoiets?En wie grijpt in?

SOMS DOET HET ZEER. Fam is na tegenwerking en pesterijen verpleeghuis naar een hoorzitting van de zorgverzekeraar gegaan. Had inmiddels een dubbele decubitus opgelopen! En hierna kwam er ineens een echt decubitus kussen en mijn sta-op stoel terug. Maar helaas niet voor lang!

OPRUIMING: En weg was weer de stoel: i.v.m longproblemen was beter dat ik in een rolstoel zat. ´s morgens vroeg erin, op de rem voor de tafel, en bij het naar bed gaan erweer uit.
Mijn conditie kon ik zo niet op peil houden, en ging natuurlijk achteruit. Fam vrienden namen me vaak mee, en lieten me lopen achter de rolstoel, vond dat fijn, zo kon ik nog iets doen om een klein beetje conditie te houden. 

NIEUW DOORBRAAK IN MEDISCHE WERELD! Wist u overigens dat bij longontsteking het goed is om de rolstoel achterover te kantelen! Volgens personeel zou ik dan minder pijn hebben! Maar niets is minder waar. Wat kon ik ondernemen als ik weer eens achterover gezet was? Immers werd op de rem gezet! Waarom werd er geen arts geraadpleegd? 

RUST:
Rust kreeg ik wel, als het even kon waren er personen die me op bed legden overdag. Kleren aan, warm onder het dekbed met de gordijnen dicht. Het lijkt me niet vreemd dat velen dan in de war raken en ´s nachts aan de boemel gaan: 

EROP UIT! Gelukkig had ik bijna dagelijks bezoek, die me er dan weer uithaalden en waarmee ik gezellig naar de winkel kon gaan of een auto tocht kon maken. Ook gingen we vaak naar het restaurant waar ik wel lekker kon eten. 

DEAL MET BRINTA?
Men wist dat ik geen pasta eter was, net zoals meer ouderen zijn we hier niet mee opgegroeid en bij dementie gaan we terug naar ons verleden. De afspraak was dat men eten kon uitwisselen met de naast gelegen woning, of een diepvries maaltijd kon halen in het restaurant. Mijn afdeling had een beter plan. Brinta.
De week bestond uit twee pasta dagen, zaterdag patatdag en zondag soepdag. Brinta dus! 

MET BEZOEK ETEN HALEN: Bezoek nam me mee naar het restaurant, daar aten we vaak pannekoek, of iets anders, en de mensen die daar werkten verwenden me echt. Meestal extra slagroom, of iets anders extra. Fam en vrienden wisten niet dat ik anders bij slecht of niet eten Brinta als maaltijd kreeg! 

GEEN BEGRIP: GEEN INTERESSE? Mijn hele leven woonde ik naast en dichtbij een kerkhof, als kind speelde ik daar vaak.Tijdens de oorlog gebeurde er veel. (verstop plek verzet) en fam werkte op de naast gelegen bloemenkas. Mijn hobby tuinieren bracht me vaak naar de kassen, en ik onderhield gelijk fam graf. Toen ik veel vertelde over mijn vroegere avonturen, wilde men een psycholoog voor me inschakelen. Ik had het immers over begraafplaats, en bijkomend over mijn nieuwe pak.
Op laatste was ik trots, was namelijk zelf mee geweest om deze te kopen in de stad voor het feest van mijn vriend. 

EIGEN INSPRAAK: Toen fam niet instemde met psycholoog zat ik bij dat gesprek wat gewoon plaats vond in de woon gelegenheid incl de andere bewoners. Heb toen te kennen gegeven: snap heel goed waar het om gaat, en als hij komt zal ik hem nog veel meer wijs maken. Wat dachten ze wel? 

DE TAFEL WEER SCHOON: Fam gaf uitleg en zei: jullie weten dat pa altijd naast kerkhof heeft gewoond etc.Hierop kwam de reactie. Ja eigenlijk wel, we hadden het kunnen weten.De papieren gingen van tafel, er was bezwaar aangetekend door de familie. We hebben er nooit wat van weer gehoord! 

NIET LIEGEN OPA; NIET VERGETEN OPA: Later zouden een tweetal hoger in de rang staande personen zorgorganisatie het aanhalen in hun (dreig) brief! Men had verzuimd in te gaan op het dringende advies van psychologische hulp voor mij!
Een prachtbrief, waarin men vermeld aangifte te hebben gedaan vanwege ouderen mishandeling waarover het eerste consult al geweest zou zijn. Alles tegengesproken door arts, die mijn fam groot gelijk gaf. En het een pracht voorbeeld vond, hoe men dingen verkeerd oppakte. Hij had niets met deze personen etc, deze behoorden te zorgen voor betaling personeel en zorgen dat in het verpleeghuis op tijd het licht aan en uit ging. Ach het IGZ rapport later geeft aan dat er onkunde was personeel, en men dementie niet kon herkennen. 

Soms geloofde men de gekste verhalen en we deden er dan een schepje boven op. Mijn buurvrouw daar was overtuigd dat ze me kende van vroeger. Het personeel incl de laatste arts geloofden dat verhaal. Hoe mooi het wel niet kon zijn dat we nu weer samen waren.. Hadden ze mij maar geloofd, en mij maar geholpen!!!! 

EN TOEN WAS HET OVER VOOR MIJ!
Na een jaar er gewoond te hebben werd fam medegedeeld dat verder behandeling geen zin had en men niet meer wilde behandelen. Waarom niet? Ik had plezier en wilde zelf wel.
Later zou blijken dat de toenmalige arts niet goed voorgelicht zou zijn door het personeel, dat gaf hij ons te kennen. Hierna kon ik goed met hem opschieten. Helaas volgenden vele arts wisselingen. 

MOOIE KLEUREN: Een aantal malen zou men niet inzien dat ik blaasontsteking had.
Terwijl men dit zo kon controleren. Maar dan moet je wel controleren en weten hoe dat gaat.
Een zuster nam een stick plaatste dit in urine, en hield het naast het voorbeeld op het potje van de sticks. Zie alle kleuren. Er is niets aan de hand. Wist ze wel hoe ze moest kijken? 

GEEN MEDICATIE OVERZICHT!
Daar gingen we weer: Op naar het ziekenhuis, men wilde geen medicatie overzicht meegegeven. Nooit zal ik vergeten toen de verpleging zei: Jammer krijg je niet, dan heb je mooi pech gehad. Dit was vernederend en ongehoord! Later zal blijken dat dit overzicht er nooit is geweest. Lang leve de IGZ die na jaren eindelijk iets moest ondernemen. 

SPECIALIST KON NIET HANDELEN: Toch gingen we naar het ziekenhuis, incl urine. Want we konden dit zelf aftappen uit de katheter wat een mooie bijkomstigheid was. In het ziekenhuis zei de specialist bij het zien van het potje urine op de balie: Wat is dit? Dat is een ontsteking dat hoef ik niet op kweek te zetten dat zie ik zo wel. Wel werd hij kortaf toen bleek dat we geen medicatie overzicht hadden, flauwekul dat konden we zo ophalen.Hij kon niet handelen! We stonden met de rug tegen de muur. 

We vertelden dat we het niet kregen en dat we in contact waren met de IGZ i.v.m meerdere misstanden. Zijn reactie: dat kunt u wel zeggen, maar wie bent u? Mijn vertegenwoordigster heeft hierop de telefoon gegeven en gezegt: U kunt zelf navragen bij de IGZ hier is het nummer. De specialist heeft hierop zelf contact met de afdeling opgenomen. We hoorden een harde stem, wat is dit? Ik wil over 5 minuten door u terug gebeld worden. Dat gebeurde, de reactie van verpleeghuisafdeling, we snappen het niet, vanmorgen was alles nog normaal. Overigens heb er jaren gewoond zonder een leefplan, men wist niet wie ik was, en had schijnbaar er ook niet echt interesse in. Natuurlijk was ik wat in de war, maar had ook mijn goede dagen en momenten. Er zijn zoveel verschillende vormen van dementie of wat er onder valt. Mijn ervaringen, ontwikkelingen in het leven en opleiding was in elk vele malen hoger als van het personeel.

NIEMAND KON KATHETER VERWISSELEN: De katheter zou nog meer problemen opleveren. Daar niemand in verpleeghuis deze kon verwisselen hebben we heel wat tochtjes naar het ziekenhuis moeten maken! Vaak was het niet schoon. Ziekenhuis deed zijn best en daar waren ze aardig, ze vonden me zielig. Maar waarom ondernam niemand iets?

PESTERIJEN OF ONWETENDHEID?
Wat is je haar lang, ziet er niet uit, tijd voor een staartje. Al die opmerkingen en meerdere kreeg ik te horen van personeel waar ook bewoners, personeel en bezoek anderen bij was. En waarom?
Ik was niet iemand met milimeter haar, kreeg altijd complimenten over mijn haar, omdat het nog zo veel was en zo goed was.
Denk nu niet dat ik met lang haar liep! Want dat was niet aan de orde. Ging altijd samen met fam naar goede en bevriende kapper!
Maar nogmaals geen milimeter kapsel. Dit was me ooit overkomen omdat de kapper op de afdeling langs kwam. Ik werd elke keer meegestuurd. Ach ik was er tenminste ff uit! 

OVER HAREN GESPROKEN. wat was dat witte en later dikke spul op mijn hoofd? Dat kon toch voorkomen worden? Net als je mij en andere bewoners alleen achter laat in de douche. Blijf maar even zitten, we zijn er zo weer. Waar ze waren? Wat ze deden? Maar vooral wat moesten wij doen? We konden niets! De kapper heeft een aantal malen aangegeven dat men beter mijn haar moest wassen en spoelen! Tja, maar het gebeurde gewoonweg niet. Kreeg wel olie op mijn hoofd, met de opmerkingen erbij. Wat heb je weer een vetkuif, wat zie je er weer uit vandaag. Ach dacht ik dan, het is hun niveau, ze kunnen en weten nie beter! 

KLEDING VOORSCHRIFT: Schijnbaar was het makkelijker mij een joggingpak aan te trekken dan mijn normale kleding. Noem me maar een ijdeltuit, dat was ik. Altijd netjes, verzorgd. Personeelslid vroeg fam om maar uitsluitend dit soort kleding mee te brengen. Gelukkig is dit niet gebeurd en verdwenen mijn joggingpakken. Dank je wel wie daar voor zorgde! 

DAGJE UIT MET PAARDENTRAM. Mijn hobbie was altijd paarden en koetsen. Wat was het geweldig toen we uitgingen met de paardentram. Nu weet ik waarom mijn joggingpakken verdwenen. Fam arriveerde toen we net terug kwamen van onze rit, ik was in mijn joggingpak, terwijl anderen netjes gekleed waren voor een dagje uit. En let wel, ik was lopend, zonder rolstoel, zonder rollator. Omdat iedereen terug moet naar zijn afdeling-woning, heeft familie mij meegenomen. Opeens leek het alsof ik die dag kon lopen. Of was het: moest lopen. Ik deed dat overigens graag. Kreeg ik daar maar meer hulp bij. Maar ja er was geen tijd voor zoiets. De tijd werd verbracht in het rokersgedeelte waar onderling de leuke dingen des levens besproken werden. In elk geval geen overdracht van gegevens. Dit zou later blijken in het rapport over de geboden zorg.

Zusters die invielen, en niet tot het team behoorden hadden het niet makkelijk. Werden gemeden, of negatief aangesproken als ze iets durfden te zeggen. 

Lief dat er ook nog personeel is met het hart op de goede plek, en waarschuwden en ons van informatie voorzagen. Maar er werd altijd bij gezegt. Niet mijn naam noemen! 

HERKENNING-WARMTE: Natuurlijk moesten we sparen. We voelden ons thuis tussen de vertrouwde meubelen. Gekregen en meegebracht door ons bewoners. Opeens moest alles weg. Te ouderwets. Het moest praktisch en strak. Personeel gebruikte de spaarpot en haalde kwaliteit meubelen van de prijsstunter. Niet onze smaak, niet onze herkenning. En heel eerlijk vond ik de kwaliteit niet dat wat we gewend waren. Dan maar geen verse aardbeien, of vlees van de slager. Is het niet uit de lengte dan wel uit de breedte.

Nadenkend, is het betaald van ons maandtarief-boodschappengeld. Dus ook AWBZ geld.

Waarom werden wij niet betrokken bij deze verandering, waar waren ineens onze herkanbare spullen gebleven? Het gaf herkenning, warmte en veiligheids gevoel. 

DOORZAKKEN: We hadden een bank niet meer de stevigste maar we zaten er graag op samen voor de tv. En ook deze verdween.
De stoelen kwamen terug, maar niet voor mij. Helaas, niet teveel tegen werken opa, je gaat achterover op je wielen.En je stoel is perfect voor de buurvrouw. 

HERINNERING: Het deed me denken aan onze verhuizing naar het nieuwe huis, dit huis. ´s morgens vroeg vertrokken we, enkele met busje of zoals ik gehaald gebracht door familie. Aangekomen, waren er geen meubels. Wel een grote tafel met tuinstoelen,en niet te vergeten een grote pracht tv! Onze eigen spullen voor onze kamer zouden worden gebracht. Tegen de avond kwamen dan eindelijk onze spullen, begrijp dat niet iedereen tegelijk geholpen kan worden. Maar had wel op meer begrip voor ons ouderen gerekend. We waren doodop van alle inspanningen van die dag, maar konden niet rusten. 

Uit hogere kringen kregen wij te horen, het was onze eigen schuld, we hadden zelf onze meubels mee moeten nemen voor de gezamelijke huiskamer. 

Maar we kwamen vanuit een ander verpleeghuis, en konden niet de meubels afpakken van mensen die daar bleven wonen? 

BELLETJE DRUKKEN: Het huis was van alle gemakken voorzien. een ruime douche en een eigen kamer. Natuurlijk met allarmeringsystemen. Had je hulp nodig in de nacht, dan kon je bellen. Of je allarmering stond aan als je uit bed kwam. De zuster zou dan komen. 

WAAR BEN IK: Helaas zou blijken dat onze bellen niet overeenkwamen met de codes, dus het een hele puzzel werd voor de nachtdienst als in het huis ergens bellen gingen.
Wat een verantwoordelijkheid voor het personeel.Je zal maar vallen, je zal maar angstig zijn, of benauwd als client/patient. Je zal maar afhankelijk zijn. 

NIEUWE VERPLEEGSTER (stage) Er kwam een nieuwe verpleegster op de afdeling. Misschien wist zij meer hoopte ik.
Opnieuw kreeg ik erge rugpijn, duidend op ontsteking, men had een nieuwe methode om te helpen zoals u weet. De rolstoel achterover, dan had ik minder last dachten ze.
Maar een blaasontsteking moet je niet onderschatten dat kan uit de hand lopen! 

DE OORZAAK VAN DE PIJN: Fam kwam en heeft gekeken wat er aan de hand was, en wat bleek? De katheter zak had een fabricage fout. Het zakje verkleefde, dus daarom had ik zoveel buik en rugpijn. Ik kon niet plassen! 

GEEN RAPPORTAGE: Toen fam verpleegster attendeerde op de verkleefde katheter en vroeg of ze wilde komen kijken, zei ze: ja hij klaagt al dagen over rugpijn, maar er is niets aan de hand.
Daarop kwam het antwoord van fam: sorry maar dit klopt niet, we zijn de laatste dagen elke dag hier geweest en vader klaagt pas sinds vanmorgen over pijn wat steeds erger wordt.
U begrijpt van dit hele voorval is niets terug te vinden, het werd niet gerapporteerd. Laat staan gemeld!
Gelukkig hebben wij het wel vast gelegd. 

OPNIEUW WERD IK AFGESCHREVEN DOOR PERSONEELSLID:
Het ergste voorval deed zich voor op een morgen toen mijn fam kwam, en van personeel in de keuken in bijzijn van bewoners en vrijwilliger weer eens te horen kreeg dat men de arts ging bellen om alle behandelingen stop te zetten. Ik wilde niet meer. Weer probeerden ze het om me weg te schuiven. 

MAAR IK WILDE WEL! Maar werd in bed gelaten, of erin gelegd. Wat kon ik doen? Zodra ze me hoorden of zagen, werd ik terug gebracht. Ik durfde niet meer eruit te komen, en wachte op bezoek zodat ik de kans kreeg om eruit te gaan, en weg te gaan! 

FAM HEEFT INGEGREPEN. Fam reageerde met, dit gebeurd niet! Dit willen wij niet! U gaat de arts bellen, dan gaan wij nu ook bellen. Zelf lag ik nog op bed, want er was nog geen tijd geweest om me te helpen. Heel goed had ik door dat er wat was.
Fam is weg gegaan en kon bij vrienden dichtbij verpleeghuis bellen, en alles in het werk stellen om dit soort acties tegen te gaan. 

WILDE MIJN BLOEDVERDUNNERS: Ik had bloedverdunners nodig, verder was ik gezond. Die konden ze mij niet afhalen! Vrienden kwamen om te helpen. Maar ik mocht van de dame die dienst had niet van de afdeling af. Niet naar benenden, niet mee naar restaurant of wat dan ook! Had ze angst? Waar was ze mee bezig? 

SPOED AFSPRAAK MET ARTS: Fam maakte afspraak met nieuwe arts voor gesprek en met spoed! Dat gesprek heeft die dag nog plaats gevonden. Ook volgde een uitgebreider gesprek. De arts was ontdaan, en compleet niet juist geinformeerd door de afdeling. Hij accepteerde dit niet! Helaas zou hij maar tijdelijk werkzaam zijn voor de zorgorganisatie. Het leek er wel een stoelendans bij de artsen. 

UITJE: Wie net als ik in een verpleeghuis woont kan niet zomaar even weg naar voorstelling of uit eten. We komen niet het verpleeghuis uit laat staan onze eigen stoel waaraan we gebonden zijn. Eerst waren hier nog wel eens leuke activiteiten, maar door bezuinigingen werd ook hier het mes in gezet. Maar heb genoten met wat ik heb gezien voordien. 

GEEN KOPJE KOFFIE MEER: Natuurlijk kregen we koffie bij een voorstelling in het tehuis. Eerst nog netjes in kop en schotel. Maar ineens kwamen er kartonnen bekertjes. Wat een gedoe en smeerboel werd dat. Vrijwilliger vertelde, in kader van bezuinigingen mogen we geen kopjes meer gebruiken. Hoe zo niet? Er werd teveel gebroken. Maar hoe kan dat? De vrijwillegers mogen niet afwassen in de keuken. Het antwoord: nee wij niet maar de hulpjes van overdag! 

NU WERD OPA VROLIJK BOOS: De hulpjes van overdag waren mijn vrienden.En waarom zouden hun teveel breken? Overigens ging het hier om gehandicapten die werkten in het restaurant. Kreeg de zorgaanbieder hier geen geld voor? En mochten hun niet een keer iets laten vallen? Affijn lijkt mij geen reden om over te gaan op kartonnen bekertjes, die we alleen niet konden hanteren! Een kopje is dus teveel voor ons. Mens onwaardig.Neem van mij aan: bezuinigen op kopjes red niet de organisatie! Het geeft me alleen maar meer vragen. 

MAANDAG WASDAG. Onze afdeling betaalde van boodschappengeld de wasmiddelen en waste alles zelf op de afdeling. Maar ineens moesten we extra betalen voor de was.
Er zou iets mis zijn gegaan volgens de organisatie.
Maar hoe zit het nu dan met de verdeling van kosten, het boodschappengeld was niet verhoogd? Hadden we dit maar niet gevraagd. Kregen een boze medewerker tegenover ons. Het antwoord. Niemand krijgt iets te kort. 

TOILETPAPIER: We kochten altijd ons eigen toiletpapier.
En ineens kregen we het in natura. Had het iets met onderstaande vraag te maken of was het toeval? Omdat we dit nu kregen was het bijkomende antwoord. Niet zeuren daar, jullie moeten nu geld overhouden. Het personeel weet heel goed hoe het in elkaar steekt. Maar we mogen toch wel weten hoe de kosten werden ingedeeld?
Er zou geen uitleg komen. 

CIRCUS VERBOD MAAR WEL SCHNITZEL OP BORD:
Wat leuk het circus kwam in de stad, en wel dichtbij ons huis. We kregen een geweldig aanbod, indien we kwamen mochten we voor weinig eerste rang genieten van de voorstelling. Ook konden we wandelen naar de locatie en overdag de dierenverblijven bezoeken. Vrijwilligers wilden wel mee met ons. Maar de zuster zei bij het eten: Sorry, vindt dieren in gevangenschap verschrikkelijk! En nam daarna meteen een flinke hap van haar schnitzel :-)

Maar Opa is wel geweest, genoten, en was ook bij de dieren. Prachtig, en goed verzorgd. 

DE ZUSTER ZEGT: het vorige uitje, naar het dierenpark was volgens haar ook niet leuk geweest en te vermoeiend. Dit kon ik niet aanhoren, en zei tegen mijn buurvrouw. Buurvrouw weet je nog de dierentuin. Ze reageerde: jaaaa dat was geweldig, wanneer gaan we weer? We zouden niet meer gaan,het besluit was genomen, maar niet door ons! 

ARTS GESPREK: Er volgde een uitgebreider gesprek met hoofd afdeling en arts, en het werd duidelijk dat hier een spel gespeeld werd. De arts kreeg inzicht in de misstanden, en onkunde van personeel.Hij gaf te kennen, wat hier het management wil, daar heb ik niets mee van doen. Laten die zorgen dat het licht op tijd aan en uit gaat en de rekeningen betalen. Hij was geschokt toen hij hoorde hoe dingen werkelijk in elkaar staken. Vroeg om een nieuwe start met personeel. 

ARTS GRIJPT IN: Later gaf de arts te kennen, wekelijks met het team aan tafel te hebben gezeten. Het kon en mocht niet zo zijn dat clienten en fam zich niet thuis voelden op de afdeling. Er kwam een vinger aan de pols. Helaas was hij maar tijdelijk arts. We zouden hem nog gaan missen. Zo ging het zo vaak, iets werd besproken, aan de tand gevoeld. Even ging het goed, maar daarna ging men weer over op eigen regels. Er was een eigen hiërarchie. 

BUURVROUW ROEPT: Opeens roept de buurvrouw vanuit haar kamer. Zuster, ZUSTER, ZUSSSSSSSSSSSSTER. Mijn bezoek gaat kijken, en ja de buurvrouw moet naar het toilet. Niemand van het personeel te zien. Alleen haar naar toilet brengen lukt niet.
Op zoek naar personeel, en ja hoor, ze waren in de rookcabine in de woning. Sorry zeiden ze, we komen zo, zijn even in gesprek.
Maar de buurvrouw........zie je niet dat we in gesprek zijn! We komen dadelijk. 

GEEN DWEILEN AAN: Daar stonden we dan. Niemand had tijd.
Inmiddels klonk de stem van de buurvrouw harder, ze was zelf uit haar stoel gekomen en stond in paniek op de gang.
Maar ik kon ook niets! Het duurde niet lang of het was te laat.
Het was en is zo mensonterend ons zo achter te laten!
Dat werd dweilen, en boze opmerkingen. 

OPA PIKT HET NIET MEER:
Opa pakt de pen en schrijft, schrijft, schrijft. Meldpunten waar ik naar toe werd gepraat. Maar die zeiden, sorry denk dat we er niets mee kunnen. Of ooh wat erg, maar moet waarschuwen, ze zullen er waarschijnlijk niets mee doen. Dank u wel Opa, voor uw bijdrage aan het dossier. 

MINISTER: Ben ervoor gaan zitten, een brief aan de minister om hulp en mijn vraag om een gesprek. En er kwam een reactie. Later meer hierover. 

APOTHEEK: Opa leest momenteel veel over apothekers en hun systemen.Problemen met communicatie klinkt ook opa niet vreemd in de oren. Opa had geen medicatie overzicht, en toen hij, maar ook zijn familie dit ging opvragen kregen ze het niet! Antwoord apotheek: we werken met het zelfde systeem als het verpleeghuis maar toch kunnen er verschillen zijn! 

HOEZO KAN HET ANDERS ZIJN?: Dan is er toch goed iets mis!
Zijn wij daar het slachtoffer van? En waarom gaven jullie niet gewoon een overzicht met de medicatie? Dit is gevaarlijk! Dit kan zomaar niet! 

VREEMDE PLEKKEN: Soms heb ik vreemde plekken, plekken die jeuken, plekken die stuk gaan, Donker rood worden.
Ben ik allergisch voor de medicatie? Gaat het wel goed met de medicatie? Opa geen zorgen, we moeten het aanzien de eerste weken, indien het niet veranderd willen we overleggen hoe verder. 

Uit onderzoek zou blijken dat er geen medicatie overzicht was, en men soms medicijnen verstrekte die i.v.m andere kuur niet gegeven hadden mogen worden! 

BLAUW: Over plekken gesproken, soms had ik blauwe-rode plekken. Zoals bij mijn polsen bijvoorbeeld. Hoe kwamen die daar? Vrienden en fam wilden dit graag weten. Maar er kwam geen antwoord.

ZIEK: Het was weer eens raak, we hadden al tijden last van blaasontstekingen op de afdeling, en ook ik was vaak de pineut.
Terwijl ik ziek op bed lag en er bezoek was, ging de deur van mijn kamer open. De zuster, kwam even kijken hoe het ging? Of was het om te kijken wie er waren? Maar men kreeg koffie aangeboden. Toen ze weg was, zei ik: Kijk uit, nu is ze heel lief, maar ze kan ook heeeeel anders. Gelukkig wist ook het bezoek dit wel. 

UIt de rapportages was vooral op te maken hoe laat bezoek kwam en wegging, en wie het was geweest. Verder niets over mij, mijn gezondheid, gesteldheid en activiteiten! Onbegrijpelijk! 

KOFFIE: In de advertenties en folders van de zorgaanbieder staat zo mooi te lezen. Net alsof je thuis op visite komt. Doelend op onze woonvorm. Maar ik hoefde voordien thuis nooit met mijn bezoek op een kamer appart te zitten, of koffie kopen in een restaurant. Weet niet hoe die gene het thuis heeft, die deze informatie heeft opgesteld en verspreid? 

REACTIE OP BRIEF AAN MININSTER SCHIPPERS.
De staatsecretaris van Volksgezondheid namens deze de directeur Langdurige zorg. getekend.
U schreef een brief aan minister Schippers met daarin een uitnodiging voor een gesprek, en een vraag om hulp.
U geeft aan dat er sprake is van valse beschulding, ontnemen van eigendom en betalingen in strijd met wettelijke bepalingen. Dit zijn HELE ERNSTIGE ZAKE!. Volgens hem kon Opa besluiten een officiele klacht in te dienen. Maar dat was toch al gebeurd?
De kwaliteit van de zorg die wordt verleend aan kwetsbare groepen zoals gehandicapten en ouderen, is een belangrijke prioriteit van de Inspectie voor de gezondheidszorg. Bij veel of ernstige meldingen grijpt de inspectie in. Opa denkt dan: Waar zijn ze dan, waar waren ze dan? 

DOORSTUREN NAAR IGZ
Opa werd geadviseerd contact op te nemen met de IGZ. Maar daar was al vaker in het verleden conctact mee geweest! 

DRUKKE AGENDA DIRECTEUR LANGDURIGE ZORG:
In verband met drukke agenda kon men niet ingaan op de uitnodiging voor een gesprek. Vraag uw begrip hiervoor!
Dank u voor het signaal wat u heeft gegeven, en alle goeds voor de toekomst. 

Weer een afwijzing, maar ook deze meneer is op de hoogte en kan neit zeggen: wist het niet.!Waarom hielp hij niet? Weer een brief erbij op de stapel daar. 

NOTULEN: Uit openbare notulen zou blijken dat er vanaf de opening tehuis problemen waren met allarmeringsystemen. Alarmbel zou niet goed corresponderen met telefoons verpleging. Hierdoor kwamen mensen die hulp behoevend waren s´nachts in angst als ze niet gehoord werden. Ik zelf ben een aantal keren gevallen, was al tijd onrustig, wat uiteindelijk duide op de.. daar is het weer bekende blaasontsteking! In die tijd was er een continuiteit van blaasonstekingen op de afdeling. 

Je zal maar nachtzuster zijn en alleen. 

MIJN NACHT ALLEEN IN DE DOUCHE. Normaal behoort het personeel een melding te krijgen als ik mijn bed verliet, daar er val gevaar was. Maar dit was weer een nacht waar je moederziel alleen lang rond kon dolen zonder dat iemand het merkte. Was onrustig, blaasontsteking? Ik gingdan maar alleen richting het toilet, en kwam ten val!
Pas veel later heeft men mij gevonden, volgens personeel was ik erg koud geweest. Ze moeten wel geschrokken zijn! Fam kreeg te horen: hij is gevallen gevonden in de douche, hoe lang hij er gelegen heeft weten we niet. Maar hij voelde erg koud!
Waarom werd er geen actie ondernomen, en eindelijk eens voor een goed veiligheidsysteem gekozen. Men wist van het niet werken.
Blij met de Notulen hierover. 

GROTE SCHOONMAAK: Schoonmaken: Een buurvrouw heeft spontaan bleekwater gepakt omdat ze schoon wilde maken, poetste haar schoenen en kleding en de kast. Het personeel heeft hiervan geen melding gemaakt!
Toen haar fam vroeg aan een topper uit het personeelsaabond hoe dit kon en of er een procedure voor was, kregen we te horen: Personeel had het moeten melden, en zeker de vertegenwoordigster op de hoogte moeten stellen. Maar u raad het weer: Er is niets gebeurd! Maar deze topper kon het toch ook alsnog gaan melden?
Er zijn regels voor in Nederland. 

Fam heeft overal aan de bel getrokken over problemen met allarmerings systemen, veiligheid. Maar niemand die iets deed.
Uiteindelijk werd ook de hoogste in rang van de gemeente geinformeerd. Deze liet via woordvoerster weten verbolgen te zijn, maar dat niet hen maar de zorgverzekeraar verantwoordelijk was mocht er iets gebeuren! Niemand ondernam wat! Later zou iedereen zich stil houden nadat er een controle was geweest waar het verpleeghuis niet goed uit kwam. 

Was dit nu nodig? Waarom heeft niemand ingegrepen? Angst cultuur? 

DE WAS: Er waren problemen met waskosten en rekeningen, fam liet men alles wassen incl dekbedovertrekken. Toen ik een bloeding had gehad kreeg fam mail met tekst. Kun je de was brengen je vader heeft geen dekbedovertrek. Het huis verstrekte me die dag geen schoon beddengoed, dus ik kon niet rusten die dag! Het kwam vaak voor dat er wat mis ging, had blaasprobleem. Maar ook die kleding werd in de fwasmand gedeponeerd voor thuis wassen! 

KLYSMA`S: Toen ik wat ontlasting problemen had gehad, kreeg ik een klysma. Later zou blijken dat men dit door bleef doen ook toen ik gewoon naar het toilet ging en mijn toiletbezoek altijd gemeld werd door bezoek. Schijnbaar is het leuk om iemand leeg te trekken. Fam heeft wederom doorgepakt en erop gewezen dat dat de afspraak was: Indien er problemen met stoelgang zijn zo nodig een klysma!
Maar ja, ik kon ze niet tegenhouden als ze kwamen! 

WEG-ELDERS: Maar opa, waarom gaat u niet naar een andere plek, een ander huis met zorg? Natuurlijk wilde ik dit maar al te graag, en was ook al met fam ergens kijken. Wat zou ik graag daar naar toe gaan. Maar er waren wachtlijsten, Heb me in laten schrijven want zo´n kans zou ik niet laten glippen.

ONDERLING OVERLEG: Wat schetst mijn verbazing: na verloop van tijd zocht de zorgaanbieder waar ik me had laten inschrijven contact met de zorgaanbieder waar ik woonde. Of ik nog wel wilde verhuizen? Natuurlijk wilde ik dat maar al te graag! Mij werd het niet gevraagd maar ook mijn fam wist van niets! Hier moest geinformeerd worden naar de gang van zaken! 

ONDERLINGE BESLISSING: Toen mijn wettelijk vertegenwoordiger dit hoorde (beschreven hier als fam) ging deze gelijk informeren.
Wie had er gevraagd wat was er gevraagd, en vooral waarom werden WIJ NIET GEVRAAGD? Wat was er besproken over en zonder ons? 

BESLiSSING: Fam zou geen informatie krijgen van de zorgaanbieder waar ik verbleef omtrent wat men besproken had. Dan maar contact opnemen met de zorgaanbieder die gebeld had.
Deze gaf te kennen dat ze onderling informatie omtrent mijn eventuele verhuizing hadden besproken en of ik nog op de lijst voor nieuwe woning/zorg zou moeten blijven staan.
Waarom werd mij en de fam dit niet gevraagd? 

BETER VAN NIET: Men kon geen antwoord geven waarom men dit allemaal zelf had geregeld achter onze rug om! Euh opa en fam, waarschijnlijk is het beter te blijven waar u nu bent. Immers een verhuizing vergt veel van u! Waarom lieten ze mij zitten? Waarom werd er weer niet geluisterd? En wie is nu verantwoordelijk als ik me niet goed voel? Waarom wilde men niet helpen? Of waren er misschien onderling afspraken? 

PUNTEN GEVEN: Je kan punten geven voor je huis, je zorg, en reageren. Mooi en goed dat anderen dan kunnen zien hoe goed je het hebt ervaren. Mijn huis had weinig punten gescoord, Maar niet getreurd: Iemand van de vertegenwoordigsters van de bewoners riep de anderen op om met hun clubje goede punten te gaan geven. Zo zou alles er beter uit gaan zien. Een paar hebben het geprobeerd. Maar het neemt niet de realiteit weg! Zoiets verdiend aandacht, je kan toch niet zomaar een vertekend beeld proberen te geven? Van opa krijgt deze oproep een DIKKE NUL! 

LEEF-ZORG PLAN: Waar dat was? Nooit hebben ze het erover gehad. En ach is dat nou nodig? Wassen, eten rusten, eten en naar bed. Daar gaat het toch om?

LEEFPLAN: Opeens wat het er, althans dat dachten wij. Of mijn vertegenwoordiger even het leefplan wilde tekenen. Daar gingen we maar even voor zitten. EIndelijk zou duidelijk worden, wie ik werkelijk was, wat ik graag at, wat mijn werk was, wat mijn hobbie´s waren en zijn etc. Maar nee helaas was het anders. Er lag een papiertje uit de printer, met daarop mijn naam, mijn woning en kamernummer, en een paar kleine aantekeningen.Dat was het leefplan! 

INHOUD: Mijn naam stond er boven, dus moest het over mij gaan, maar verder geen inhoud. Wel dat ik longproblemen kon hebben, snel vatbaar voor longonsteking, eigenlijk was deze inmiddels chronisch geworden. Beleid: is de heer moe bij longonsteking, op bed leggen! Wil de heer niet eten, of heeft slechte eetlust. BRINTA. Daar was het weer, de brinta! Maar niets over mijzelf, hoe kon een invalster dan weten wie ik was, wat ik graag deed, of hoe met mij te handelen of praten? Dit zou later schrijnend duidelijk worden. 

NIET GETEKEND: Fam heeft niet getekend voor dit velletje papier, en erop gezet, bezwaar, graag copy van dit orgineel.
Deze copy moet tot vandaag de dag nog komen. Maar de telefoon is gewillig dus het prentje was snel gemaakt van het velletje papier, zijnde leefplan! 

SINTERKLAAS 5 DECEMBER: Het Sinterklaas feest stond eraan te komen, altijd gezellig. Zag ernaar uit. Wist niet dat fam een bericht had gekregen van de afdeling. Men ging 5 december Sinterklaas vieren op de woning, bewoners met personeel. In verband met de hoeveelheid prikkels die dag werd fam gevraagd niet te komen.
Dus geen fam feest meer! 

5 DECEMBER: Sinterklaas, maar waar bleef iedereen? Inplaats van mijn familie liep de woning vol met personeelsleden. We kregen wel lekkere dingen, en onze kado´tjes (meegebracht door fam) maar mijn eigen familie kwam maar niet. Hoelang ik ook bleef wachten?
Waar waren ze? Hadden ze mij vergeten? Het personeel had de grootste lol, en ze poseerden dan ook later gezamelijk op hun facebook accounten met teksten als. Het was een super gezellig feest etc. Maar ik was alleen met hen, hoe beleefde ik het familie feest? 

Eerlijk gezegd werd ik geprikkeld door het personeel. Wat zijn eigen feestje organiseerde in mijn woning. 

LANGE TENEN: De pedicure kwam geregeld langs.
Die moesten we zelf betalen, terwijl velen gewoon recht hadden op zorg van het personeel. Maar nee, indien de arts geen medische reden zag moesten we het zelf betalen. 2015 kregen we nog de huisregels hierover! Echter hadden we recht op de pedicure!, of op zorg van de zuster. Krijgt opa nu zijn teveel betaalde rekeningen terug van was en pedicure?
Opa moet maar weer eens een brief schrijven aan de hoog in rang staande personen van de zorgaanbieder. 

https://www.zorgkantoor-zorgenzekerheid.nl/index.cfm?act=plugin_panels.download&pgdo_id=428

https://www.nza.nl/104107/138040/Rapport_extra_betalingen_in_AWBZ-instellingen.pdf

Kunt u door ziekte, aandoening of ouderdom niet meer zelf uw
nagels knippen? Dan laat de instelling dat doen door een verzorgende
of pedicure. Dat heet persoonlijke verzorging. De kosten
van persoonlijke verzorging zijn voor rekening van de instelling.

REGELS VAN DE AFDELING; LANGE TENEN:
Het nagelknippen behoort tot de ADL verzorging, hiervoor worden dan ook geen kosten in rekening gebracht. Bij de wens om uw familielid te laten pedicuren (u kunt dit op de woning aangeven) wordt uw familielid door de pedicure meegenomen in het 6 wekelijkse schema. Bij het gewone pedicuren zijn de kosten voor de bewoner. Het verschuldigde bedrag kan worden overgemaakt (dit in overleg met de pedicure) of contant betaald worden op de afdeling voorafgaand aan de afspraak met de pedicure. Wanneer uw familielid een medische indicatie heeft voor pedicuren (diabetes e.d.) dan valt deze handeling onder de AWBZ; de bewoner hoeft dan niet voor deze dienst te betalen. 

Niemand bij ons kon door ziekte of ouderdom zelf nagels knippen.

Opa haalt maar een nieuw spaarvarken, omdat hij wel zijn geld terug gaat vragen!!! Benieuwd wat de pedicure zegt? 

Succes. Hoop dat het spaarvarken wordt gevuld. U heeft zo gelijk! (reactie-facebook)

ONTSPANNING: Opa leest veel en merkt dat hij nog meer vergoeding terug kan vragen!
Eerst waren er na de opening van het nieuwe verpleeghuis nog wel eens activiteiten met muziek. Maar die werden steeds minder. De laatste tijd moeten we betalen voor zo iets. En als je dan ook nog hoort: oh hij is te moe om te gaan vanavond maar heeft wel betaald. Laat maar, dat is goed zo! Opa is niet dom en dit gaat te ver! Men heeft recht op ontspanning! En hoeft hiervoor niet te betalen.
Indien wel, dan in overleg met de clientenraad. Nou die heb ik gevraagd, maar weten van niets, en er is ook niets over genoteerd in de notulen! 

FEEST: Denk nu niet opa heeft alleen maar wat te klagen, Nee ik geniet van de mooie momenten, en anders maken we die.
En opa zit vol ideeen, en denkt daarbij ook aan de andere bewoners. We kregen namelijk allemaal een wensbon, van een vriendengroep! Opa was enorm blij! En maakte graag zijn wens kenbaar! 

VADERDAG: De dag dat wij mannen allemaal een mooie corsage krijgen aangeboden in het verpleeghuis. Vandaag is het onze dag!
De vrijwilligers en familie doen hun uiterste best er iets bijzonders van te maken. Opa geniet! 

HUIDPROBLEMEN: Had problemen met huid, fam legde de blauwe plekken vast en de wonden die ik vaak had. Allergie misschien? Of toch erger? Maar ook hier werd niets ondernomen. Pas toen familie doorpakte! Uit IGZ rapport zal blijken dat er geen controle was, en clienten medicijnen kregen die ze niet mochten i.vm kuur, of dat kuur gegeven werd terwijl die al stop gezet was!
Ze deden maar wat, er was geen controle. Gevaarlijk! 

DE VAL: Mijn laatste val heeft alles in stroomversnelling gebracht!
Eerdere val partijen werden vaak niet gemeld, en als het wel gemeld werd bij fam werd er niet volgens protocol gehandeld. Het kwam niet in de boeken of als officiele melding. 

ROLLATOR: Uit het dikke rapport van de IGZ blijkt dat personeel vindt dat er voor iemand met een rollator geen valgevaar is.
Ach ja, vallen en opstaan, zo gaat het in het leven. Maar hier wel heel letterlijk! 

Meer weergeven